E Stim / Tens / Elektrik stimülasyonu

Transkütanöz elektriksel sinir stimülasyonu (TENS), esas olarak ağrı tedavisi (analjezi) ve kas stimülasyonu için kullanılan, düşük frekanslı, 2-4 Hz (düşük) veya yüksek frekanslı, 80-100 Hz (yüksek) monofazik veya (çoğunlukla) bifazik dikdörtgen darbeler (alternatif akım) içeren bir elektromedikal stimülasyon akımı tedavisidir. Akım formları, dikdörtgen iğne darbelerinin sabit darbe dizileri veya kesintili darbe dizileri, burst Tens olarak ortaya çıkabilir. TENS tekniği 1970'lerde geliştirilmiştir. Bir süredir nörostimülasyonla ilgili deneyler yapılmasına rağmen, rasyonel uygulama ancak ağrının kapı kontrol teorisiyle başlamıştır (Patrick David Wall/Bill Sweet, C. Norman Shealy ve diğerleri).

Etki şekli

TENS'in etkinliği tartışmalı bir konudur. Plasebo tedavisine kıyasla etkinlik gösteren çalışmaların yanı sıra TENS lehine herhangi bir avantaj gösteremeyen çalışmalar da vardır. Etkinliğe ilişkin kesin bir yargıya varmak için yeterli çalışma verisi mevcut değildir.

Amerikan Nöroloji Akademisi'nin (AAN) R. Dubinsky liderliğindeki bir çalışma grubu, TENS'in nörolojik hastalıklarda ağrı tedavisinde etkili olup olmadığını öğrenmek istemiş ve bir meta-analiz gerçekleştirmiştir. Nisan 2009'a kadar dahil edilme kriterlerini karşılayan, yani TENS'i plasebo veya başka bir tedaviyle karşılaştırmalı olarak araştıran ve en az on hastayı içeren toplam on bir çalışma tespit edilmiştir. Sırt ağrısı için iki sınıf II çalışma mevcuttu ve bunların orta düzeyde fayda sağladığı görülmüştür. Buna karşılık, tedaviden yararlanan hasta sayısında %20'lik bir fark tespit etme gücüne sahip iki sınıf I çalışma ve bir sınıf II çalışma olumlu bir etki göstermemiştir. Sınıf I çalışmalar en güçlü kanıtı sağladığından, yazarlar TENS'in sırt ağrısı tedavisinde etkisiz olarak sınıflandırılması gerektiğine inanmaktadır.

Diyabetiklerde distal polinöropatide hafif ağrının tedavisi için, TENS'in sahte TENS ile karşılaştırıldığı iki sınıf II çalışma ve yüksek frekanslı kas stimülasyonunun TENS'e karşı test edildiği bir sınıf III çalışma vardır. Plasebo ile karşılaştırıldığında, gerçek TENS, iki Sınıf II çalışmasında görsel analog ölçeğinde ağrı yoğunluğunda orta derecede bir azalma gösterirken, Sınıf III çalışmasında tedavi edilenlerin daha büyük bir kısmı kas stimülasyonundan bir fayda görmüştür. Yazarlar, TENS'in ağrılı diyabetik nöropati tedavisinde bir miktar etkinliğe sahip olabileceği sonucuna varmıştır. Bununla birlikte, bu semptom için hiçbiri doğrudan TENS ile karşılaştırılmamış bir dizi başka terapötik yaklaşım vardır. Nörologlar, ağrı sendromları için TENS kadar sık kullanılan bir tedavinin etkinliğine ilişkin kanıtların çok zayıf olduğu sonucuna varmıştır. A seviyesi kanıtlara dayanarak bu yöntemi sırt ağrısında kullanım için tavsiye edememektedirler. TENS'in diyabetik ağrısı olan hastalarda kullanılması düşünülebilirse de, kanıtların kalitesi çok yüksek değildir.

Elektrostimülasyon (elektroseks, estim veya e-stim olarak da bilinir), elektrikli veya elektronik yardımcılarla stimülasyonu ifade eder. Bunun doğru akımla mı yoksa düşük frekanslı alternatif akımla mı yapıldığı önemli değildir. Stimülasyon, mor duvarlar gibi özel cihazlar kullanılarak gerçekleştirilir.

Elektrik stimülasyonu, tıbbi stimülasyon akımı teknolojisinden gelişmiştir. Stimülasyon akımlarını kullanan ilk tedaviler 1900'lerde Walther Nernst tarafından geliştirilmiştir. Çok daha sonraları, 1950'lerde, bu terapilerin cinsel uyarım da sağlayabileceği fark edilmiştir. Elektrostimülasyona yönelik ilk adımlar, aslında kas stimülasyonu için tasarlanmış olan Relaxacisor adlı bir cihazla atılmıştır. Elektrotlar doğrudan cinsel organların üzerine ya da yakınına yerleştiriliyordu. Bu teknikler kısa süre içinde BDSM oyunlarına entegre edildi.